Lenka: 1. miesiąc

16:13 Gosia Komentarzy: 16

No i proszę, ani się obejrzałam, a już mam w domu nie noworodka, a niemowlaka. Miesiąc zleciał mi błyskawicznie, ale może to i dobrze, bo lekko nie było. Najgorzej wspominam dwa pierwsze tygodnie. Trudności z karmieniem, hormonalna huśtawka, totalne zmęczenie. Początki macierzyństwa to nie bajka. A jeśli już, to połączenie "Teletubisiów" z "Czerwonym kapturkiem", czyli miks całkowitego ogłupienia i wilka z wielkimi oczami, czyli psychicznego doła, czającego się na każdym rogu.

Teraz jest lepiej. I inaczej, przede wszystkim. Lenka zmieniła się całkowicie. Patrzy się głęboko w oczy, śledzi wzrokiem twarze i obiekty, odwraca głowę w kierunku grzechotki, coraz częściej przechodzi w tryb czuwania. Nie wiem, czy tak mają wszystkie niemowlęta, czy tylko mój egzemplarz ma taki zwyczaj, ale gdy zasypia po karmieniu, zawsze uśmiecha się od ucha do ucha, zawsze. Co najważniejsze, zaprzyjaźniła się z piersią. Prawą. Chwyta od razu. Na lewą jest jeszcze obrażona, ale to podejrzewam wina piersi, nie Lenki, bo cyc jakiś taki inny. Brodawka pół płaska-pół wklęsła, a do tego mimo wysiłków Lenki pokarm wypływa z opóźnieniem. Nic dziwnego, że strzela focha i domaga się przystawienia do prawego cyca.

Jeśli się nie naje, dostaje butelkę (Dr Brown's sprawdza się doskonale). I tu powracam do kwestii bekania i puszczania bąków. Nigdy bym nie przypuszczała, że tyle radości będzie sprawiać człowiekowi powietrze uchodzące z pociechy dołem i górą. A uchodzi coraz łatwiej. Kilka dni temu zaliczyliśmy epizod 3-godzinnego płaczu, matka więc wpadła w panikę, że oto zaczyna się przygoda z kolkami, ale na szczęście, póki co, cisza. Przyczyn owego ataku wzdęć dopatruję się w probiotyku BioGaia, więc radzę podchodzić do niego z dystansem (o czym będzie w osobnym poście).

Lenka rośnie jak na drożdżach. Właśnie dzisiaj przekroczyła próg 4 kg. Przyrost wagowy najlepiej widać na ciuszkach, które w zastraszającym tempie stają się przyciasne. Mamy za sobą kilka wizyt położnej i odwiedziny pediatry. Wszystko dobrze. Za dwa tygodnie planujemy szczepienie: 6w1 i pewnie rotawirusy.

A co u mnie?

Trzymam się nieźle, choć kryzysy się zdarzają, spowodowane głównie niezaspokojeniem podstawowej ludzkiej potrzeby, czyli snu. Nastroju nie poprawia też codzienna monotonia, ale staram się z nią walczyć dobrze znanymi sposobami, czyli przegląd prasy, książka, internet (kocham internet miłością dozgonną!), sprzątanie (tak, tak, nic mnie tak nie odpręża jak porządne odkurzanie). Poza tym coraz większe odrosty przypominają mi o niespełnionym jeszcze marzeniu, czyli o wizycie u fryzjera. Do wagi sprzed ciąży zostały mi już tylko 2 kg, lecz podejrzewam, że ukrywają się one nie na brzuchu i okolicach, a w piersiach, które przybrały imponujące rozmiary.

G.