Smaki dzieciństwa
.jpg)
Początek wiosny. Śnieg topnieje, temperatury rosną. Dziadek schodzi do piwnicy i wyciąga dwie deski, cztery łańcuchy i paski klinowe. Sprawnymi ruchami montuje wszystko na przydomowym trzepaku. Dla mnie i mojego brata staje się czarodziejem, który każdego roku z niczego konstruuje COŚ: dwie huśtawki, z których nie schodzimy od rana do wieczora, aż paski się przetrą i dziadek wykombinuje skądś nowe.
Rodzice wracają z pracy. Po obiedzie wsiadamy wszyscy do wysłużonej syrenki i jedziemy na działkę. Popołudnie spędzamy z bratem na przeskakiwaniu przez kopki siana, co chwilę umyślnie wpadając w nie i zanurzając się w powalającym zapachu. Mama z tatą w tym samym czasie zbierają truskawki i marchewki. Po powrocie do domu z truskawek i kefiru powstanie koktajl, a z marchewek - sok: smaki, które nieodłącznie kojarzą mi się z dzieciństwem i beztroską.
Dzwoni telefon. Babcia przez chwilę rozmawia, po czym woła mnie, żebym zeszła na dół - jedziemy po mleko! Wyprawa polega na wspólnym z dziadkami wyjeździe za miasto, do znajomej, która zaopatruje nas właśnie w mleko. Ale to nie ono jest główną atrakcją: podczas gdy dziadkowie dyskutują przy herbatce, ja gonię za królikami, co i rusz łapiąc któregoś i mocno przytulając. W drodze powrotnej przystajemy w niewielkiej cukierni, kupując po gałce lodów cytrynowych.
Aby dzieciństwo było szczęśliwe, nie potrzeba sterty zabawek. Wystarczy towarzystwo ukochanych osób, które każdej chwili potrafią nadać niepowtarzalny smak.
G.
Podziel się tym wpisem
.jpg)
I mleko w takich baniaczkach.
OdpowiedzUsuńTeż bardzo dobrze wspominam dzieciństwo, miało swój urok, czar, klimat.
Najlepiej było u dziadków na wsi.
Uuuułłłaaa, sentymenty doganiają :)))
OdpowiedzUsuńA pewnie że nie trzeba sterty zabawek, acz czasami te uroki dzieciństwa to się za późno docenia. Ja tam byłam ze 2 dni (!!!) ofuknięta na mamę, gdy nie pozwoliła mi kupić Barbie-syrenki :D
Ech, jak kto ma gdzie zapewnić dzieciom takie atrakcje, to zazdroszczę. Dziś miastowe dzieci w przedszkolach są święcie przekonane, że mleko bierze się z tesco...
O, zakupy Barbie to ja do dziś pamiętam :) Ale właśnie na tą Barbie czekałam cały rok. Obiecana była na Dzień Dziecka. Więc już tydzień przed nie mogłam spać, a jak już pojechaliśmy do sklepu (pamiętam nawet którego), to stałam przed wystawą chyba z pół godziny i myślałam, że wyjdę z siebie ze szczęścia. A teraz? Dziecko ma 10 lalek Barbie i każda jest taka samo nieważna.
UsuńJa jestem zdania, że to nie jest kwestia tego, czy ktoś ma gdzie zapewnić takie atrakcje. Jak się chce, to można :) Niestety, większość rodziców woli iść na łatwiznę, kupić setną zabawkę albo posadzić przed tv.
Jezuuuuu, ja też pamiętam, który to sklep!
UsuńJak się chce, to można i tak zamierzam czynić, ale i tak fajnie mieć dziadków na wsi. Ja jeździłam na wakacje pod gruszą, to widziałam krowy ;)
Dziadkowie, o których piszę, mieszkali z nami w jednym domu, w mieście :) Szkoda, że obecnie coraz mniej jest takich wielopokoleniowych domów, bo to naprawdę daje szansę na wspaniałe dzieciństwo. A na wieś jeździłam z kolei do cioci :)
Usuńświetnie napisane, fantastyczne wspomnienia :)
OdpowiedzUsuńTak. Masz rację. Czasami tęsknie do tych czasów.. :) Fajne wspomnienia
OdpowiedzUsuńOj tak... Ja się urodziłam w czasach gdy w sklepach niczego fajnego praktycznie nie było, tzn. było - w Pewexach za dolary, więc lalka Barbie czy klocki Lego dla wielu rodzin były poza zasięgiem, a mimo to swoje dzieciństwo wspominam jako jeden z najszczęśliwszych okresów w życiu, dzięki moim wspaniałym rodzicom. :)
OdpowiedzUsuńCudny post! Mega pozytywny i ciepły :-) ps. Ja lalkę Barbie z pewexu dostałam dopiero na komunię! Była jedna jedyna z czarnymi włosami, ale jaka to była wartość. A teraz?! To były czasy :-)
OdpowiedzUsuń